Etat Libre d’Orange – Putain des Palaces (2006)

Etat Libre d’Orange – Putain des Palaces (2006) Markanın başarılı parfümlerinden.

Yine ilginç bir konsept ve yine Etat Libre d’Orange. Kimi yorumcular ELDO’nun bu garip ve sıra dışı parfümlerinin konseptini abartılı bulurken, kimileri de parfüm sektöründe bir yenilik olarak görüyor. Bende tereddütsüz bir şekilde ikinci grupta görüyorum kendimi.

Henüz 2006 yılının sonbaharında kurulmuş bir niche parfüm evi. Ama şimdiden piyasaya sürdüğü parfümler ile ilgi odağı olmayı başarmış durumdalar. Nasıl olmasınlar ki. Bugün yazacağım parfümlerinin ismi bile kışkırtıcı.

Putain des Palaces’in elimdeki orijinal numunesinin içine küçük bir not eklenmiş. Parfümün tanıtım broşürü de diyebiliriz. Burada Fransızca Putain des Palaces, “Hotel Slut” olarak çevrilmiş. Fakat yaptığım küçük bir araştırma ile “Hotel Whore” olarak da çevrildiğine rastladım.

                                           Bu resim parfüm merakının çekimidir. Aman araklamayın :)) 

Peki bir parfümde neden “fahişe” vurgusu yapılır. Acaba marka bize burada bir şey mi anlatmak istiyor. Yoksa parfümün kokusunu pekiştirmek için mi böyle bir yola başvurmuşlar. Cevap her ne olursa olsun Putain des Palaces, parfümün sanatla birleştiği bir noktada kendisine yer edinmiş durumda.

Blogumun takipçileri bu parfümü daha önce de yazdığımı bilecekler. Fakat aradan geçen bir sürü parfüm deneyimi ve eski yazımın biraz yüzeysel kalması sebebiyle yeniden denemeye aldım bu arkadaşı. Bakalım köprünün altından akan sular, fikirlerimin değişmesine sebep olmuş mu?

Putain des Palaces, çiçeksi olarak sınıflandırılmış. Çok doğru bence de. Zaten parfümün başlangıcı çiçeksi bir kadın kokusunu hatırlatıyor. Açılışı pudralı çiçekler ile gerçekleşiyor. Gül başrolde diyebilirim. Azıcık da menekşe. Evet ilk izlenim olarak kadınsı sayılabilecek çiçeksi bir yapı. Sanki biraz da kırmızı meyveler. İlk kısım çok başarılı.

Orta notalara geçildiğinde kadınsı pudramsı koku geri çekiliyor. Fakat o tatlı gül hala hissediliyor. Bu kısımda tatlı baharatlar (ağırlık zencefilde) ve portakallı-deri biraz daha baskın. Nedenini bilmiyorum ama tuhaf bir şekilde orta notaları Paco Rabanne – One Million’a benzettim. Fakat tabiki ondan çok daha üst düzey bir kokuya sahip. Bu kısım da nefis ve lezzetli.

Alt notaları biraz sıradan geldi bana. Amber ve deri işbirliği çok rafine değil. Tatlı deri biraz daha ön planda. Ama orta notalarındaki o harika koku burada yok. Yani özetle: Pudramsı çiçekler, gül, tatlı meyveler, tatlı zencefil ve deri ağırlıklı diyebilirim.

Putain des Palaces müthiş bir parfüm. Normalde pudra kokan parfümleri sevmem. Fakat burada o kadar güzel kullanılmış ve gül ile birlikte öyle güzel harmanlanmış ki söyleyecek söz bulamıyorum. Orta notaları da baş döndürücü. Tatlı meyveler, çiçekler ve deri kombinasyonu olarak daha iyisine rastlamadım. Ah bir de alt notalarına biraz özen gösterilseymiş benden 10 tam puan alacaktı. Bu hali bile bence çok başarılı.  

Ahududu benzeri kırmızı meyveler, zencefil, gül-menekşe ve deriden oluşan bu lezzetli karışım kesinlikle erotik ve cezbedici bir kokuya sahip. Seksi bir çiçek-deri temalı parfüm arıyorsanız doğru adrestesiniz. Bu parfüm adeta lüks bir otelin barında avını arayan cazibeli bir kadın gibi etkileyici. Giydiği kırmızı elbisesi ve kırmızı ruju ile bütün kaçamak bakışlar onun üzerinde. Erkekler yanlarındaki kadınlara hissettirmeden bu parıltılı kadına bakmaya çalışırken, kadınlar da içten içe sinir oluyorlar rekabet edemedikleri bu kadına. Kırmızılı kadın ise estirdiği fırtınanın farkında. Umursamaz bir şekilde barda tek başına martinisini içiyor. Aslında gerçekten de umurunda değil. Onun tek isteği bu geceyi birlikte geçirebileceği bir erkek…

                                          Etat Libre d'Orange parfümleri ile ilgili kısa bir tanıtıcı video. 

Bakalım Etat Libre d’Orange, kendi parfümü için neler demiş:

“Tül gibi incecik hafif tensel bir fantezi. Pudralı üst nota baştan çıkarmak için hazırlanan bir kadını anımsatıyor- hafif bir ruj izi yada bir dantel dekoltesi gibi. Bir "femme fatale" kadının en özel ritüeli erkeklerin kırılgan zırhlarını direk fark etmesidir. Onun sofistike hali merak uyandırıcıdır, ilişkiyi vücudu ile kurar. Bademin acı tatlı dokunuşunun altında (gözönüne serilmemiş bir sır gibi), neyin geleceğini anlatırcasına akıcı ve esnek yumuşak bir derinin ipuçlarını verir: bir kadının yatak odası, deri bir sofa üzerinde  gergin parmakları ile ve açıkca varlığı hissedilir vahşi bir arzu. Her kadının, bir otelin barında baştan çıkarıcı bir kadın olmak ile ilgili bir fantezisi yok mudur veya bir asansör içerisinde teslimiyetçi bir arzu yaşamak veya lüks ipek çarşafların içinde şehvete boyun eğmek?"

Diğer bir ayrıntı da parfümün resmi tanıtımındaki “Femme Fatale” vurgusu. Açıkçası çok aşina olduğum bir terim değil. Fakat anladığım kadarıyla ilişkiye girdiği erkeklere büyük sıkıntılar yaşatan, çekici ve baştan çıkarıcı kadın anlamına geliyor. Fransızca’da “felakete neden olan kadın” anlamına da geliyormuş. Edebiyatta, sinemada ve güncel olayların aktarımında genellikle cinsel anlamda tatmin olmayan kadın diye de tarif edilmiş. Yani görüleceği üzere Putain des Palaces, sadece bir parfüm olmanın ötesinde, cinsel göndermeler de yapan bir sunuma sahip.

Buradan Putain des Palaces’i bir fahişenin kullanabileceği bir parfüm olduğu sonucunu çıkarmak çocukça olur. Bir parfümün ismine veya konseptine bakarak böylesi uç çıkarımlar yapmak doğru olmaz. Ama kadın kullanımına daha yakın olduğunu belirtmemde fayda var. Fakat başlardaki kadınsılık orta notalara doğru azalıyor. Yani bu parfümü bir erkek kullanabilir mi? Asıl önemli soru bu. Kendi adıma rahatlıkla hem de bayıla bayıla kullanırım. Zaten kadınların bu parfümü çok seveceklerine eminim.

Etat Libre d’Orange’ın resmi sitesinde parfümün içeriğinde “hayvansal notalar” var denilmiş. Orta notalarından itibaren ortaya çıkan deri bu hissi vermeye çalışmışsa da durum pek öyle değil. Ben öyle yoğun bir hayvansallık hissetmedim. Gayet kullanılabilir bir yapıda. Buna şüpheniz olmasın. Parfümün tasarımcısı ise Nathalie Feisthauer’miş.

Luca Turin’in kitabında bu parfüme beş üzerinden üç yıldız verilmiş. Kokusunu çiçeksi-deri olarak sınıflandırmış. Özetle şunları söylemiş: “Berbat bir isme sahip ilginç bir parfüm. Standart bir pudra, şekerleme, meyveli, çiçeksi bir karışım ve odunsu-deri alt notalar.” Beş üzerinden üç yıldız biraz az olmuş bence. Çok daha iyisini hak ediyor.

Putain des Palaces, EDP konsantrasyonunda. Bence sonbahar-kış mevsiminde kullanmak daha uygun olacaktır. Kadın kullanımına çok daha yakın. Fakat bir erkek de gözünü karartıp kullanırsa çok sıratacağını sanmıyorum.

Artıları:

+ Başlangıcı gayet başarılı.

+ Orta notaları nefis.

+ Etkileyici ve cezbedici kokusu.

Eksileri:

- Alt notaları çok daha iyi olabilirmiş.

Koku Güzelliği:10/8.5

Etat Libre d’Orange – Tom of Finland (2008)

Etat Libre d’Orange – Tom of Finland (2008) Markanın erkek parfümü.

Geçtiğimiz haftalarda Etat Libre d’Orange’ın Fat Electrician parfümünü incelemiştim. Markanın misyonunun ve amacının ne olduğuna değinmiştim. Bu ilginç ve aykırı niche parfüm evi son zamanlarda daha çok ilgimi çekmeye başladı. Bende markanın parfümlerine daha fazla şans vermeyi düşünüyorum. Bu amaçla yine oldukça farklı bir konsepte sahip olan Tom of Finland’a göz atacağım. Önce Tom of Finland nedir ondan bahsetmeliyim. Yoksa parfümün amacını ıskalamış oluruz.

Tom of Finland aslında bir proje. Finlandiyalı çizer Touko Laaksonen (1920 – 1991), 1950’li yıllarda çok ilginç şeyler resmetmeye başladı. Dünyanın görmeye pek alışık olmadığı şeyler hem de.

                                                   Tom of Finland'ın yaratıcısı Touko Laaksonen. 

Tom of Finland, Touko Laaksonen tarafından resmedilen erotik erkek eşcinsel çizgi dizisi denilebilir. Dizinin tamamı Tom of Finland olarak ifade ediliyor. Karakterler eşcinsel fetiş tiplemelerinden olan denizciler, zenci, polis, işçi, kovboy, motorsikletçi gibi çok farklı sınıflardan seçiliyor. Çizdiği karakterlerin hemen hemen hepsi son derece erkeksi, üçgen vücutlu, bol kaslı, yakışıklı tipler. Büyük çoğunluğu body salonundan fırlayıp gelmiş gibi.

İlk yayınladığı dönemde erkek eşcinsel tiplemesine uymadığı için popüler olmayacağı düşünülen Tom of Finland çizimleri, çok yüksek satış rakamlarına ulaşarak 1950'lerden sonra önemli erkek eşcinsel ikonlardan biri haline gelmiş.

Yani bir anlamda Tom of Finland, hayatını cinselliklerini özgürce yaşayan erkekleri resmetmeye adamış biri. Çizdikleri eşcinsel çevrelerde bile tepkiyle karşılanmış önceleri. Bazıları onun çizdiği gibi erkeklerin varlığını reddedmişler. Fakat Touko Laaksonen, hiç geri atmamış bu anlamda. Hatta bir röportajında şunları söylemiş: “Pornografi üzerine çalıştığımı kabul ediyorum. Pornografi insanların seksüel duygularını uyarmak demektir ve ben hayatım boyunca bununla ilgilendim. Kullandığım motif, sanatımdan daha alçak bir yerde duruyor.”

Çizimlerindeki karakterler genellikle deri-fetiş nesneleri kullanan, üniformalı yada çıplak olarak resmedilmiş. Tom of Finland'daki deri kıyafetli, kaslı gay bedenleri, bilinen erkeksilik mitine bağlılığın bir ifadesi olarak düşünülebilir. Diğer yandan, toplumdaki genel kanının gayleri kadınsı görmekte ısrar etmeleri karşısında bir meydan okuma olarak değerlendiriyorum ben. Tom of Finland çizimlerindeki seksüel parçalar, halen gey mirasının en önemli bileşenlerini oluşturmaktadır. Hatta Amerika’da Tom of Finland Vakfı bile kurulmuş. Zaten Etat Libre d’Orange markası da bu vakıf ile işbirliğine giderek parfümü piyasaya sunmuş diyerek geçelim bizi ilgilendiren kısıma.

Tom of Finland aromatik odunsu olarak sınıflandırılmış. İlk sıkıldığında hafiften pudralı, kremsi bir turunçgil hissettim. Oldukça modern ve sevilesi. Bir süre sonra bu aromaya hafif tatlı baharatlar ekleniyor. Parfümün ilk beş dakikasında tatlı metalik bir turunçgil ve baharatlı his var diyebilirim. Başlangıcını sevdim. Genel olarak herkesin hoşuna gidebileceği gibi.

Bir süre sonra orta notalara geçiliyor kaçınılmaz olarak. Şenlik burada başlıyor zaten. Bu kısım parfümün asıl karakterini gösterdiği yer. Orta notalarda çok yapay bir deri kokusu hakimiyeti ele alıyor. Zaten parfüm tenden uçana kadar da bu deri hep baskın. İşte şimdi Tom of Finland’ın konseptine uygun hale geliyor kokusu. Aklıma hemen çizimlerdeki deri pantolon giymiş erkekler geliyor. Evet bu kısım erkeksi, plastiğimsi bir deri diyebilirim. Alt notalarında “Süet” kokusu gözüme çarpıyor. Biraz deri ceketleri veya deri ayakkabıları andırıyor kokusu. Zaten parfümün en tartışılan yanı burası. Deri kullanımı çok kompleks yada ilginç değil. Bilinçli olarak böylesi algıları zorlayan bir deri kokusu tercih edildiği gayet açık. Yani anlayacağınız hiç de öyle konforlu yada beyefendi bir deri parfümü beklemeyin. Tom of Finland biraz serseri, özgür ruhlu, kimseyi takmayan bir parfüm bence. Tamamen kendine özgü. Aslına bakılırsa oldukça riskli bir kokusu var. Denemeden almak hayal kırıklığına uğratabilir sizi. Benden söylemesi.

21. yüzyılın parfüm dünyasının nerelere geldiğine dair ilginç bir örnek daha karşımızda. Ultra modern, süper sentetik, sıradışı bir konsept. Uç bir parfüm demek yanlış olmayacaktır. Hatta deneysel bir eser bile diyebilirim. Kokuları benzemese de konsept olarak Comme des Garçons - Odeur 71'e benzetilebilir. İkisinde de yapay plastiğimsi notalar özellikle vurgulanmış sanki. Kokusunu prezervatife benzeten bile var. Anlaşılacağı üzere bu parfüm "Dindar bir nesil yetiştirmek isteyenlerin" sevebileceği tarzda değil :))

Bu parfümü kimler mi kullanır? İlk aklıma gelen bizim gençliğimizin asi rock starları. Mesela Gun's and Roses grubunun karizmatik gitaristi Slash. Yada Skid Row'un yakışıklı solisti Sebastian Bach. Belki de Alice Cooper.  Hatta benim çok sevdiğim bir grup olan Queen'in genç yaşta hayata gözlerini yuman efsanevi solisti Freddie Mercury. Eğer yaşasaydı muhtemelen Mercury bu parfümü kullanırdı.

Sadece rock starları mı? Bence Amerikan filmlerinde gördüğümüz "Harley Davidson" motorları olan çete üyelerine de uyacaktır kokusu. Paris'in arka sokaklarında uyuşturucu satan torbacılar için uygun değil mi? Neden olmasın. İşte yine hayal dünyasına dalmak istiyorum tam da bu noktada:

2012 yılı Şubat ayı itibariyle dünyanın en büyük ekonomik, siyasi ve askeri gücü olan Amerika'nın kalbi Newyork'tayız. Özellikle son yıllarda Newyork'daki erkeklerin eşcinsel eğilimlerinde büyük bir artış olduğunu çeşitli yerlerden okuyorum. Bu durumun sosyolojik açıklamasını yapacak kadar uzman değilim. Bu kente günahlar şehri mi yoksa fırsatlar şehri mi demeliyiz kararsızım. Newyork'un en büyük eşcinsel kulübündeyiz. Saat 02.00 civarı. Birden yüksek volümlü müzik susuyor. Buranın gediklileri çok özel bir dans şovunun başlayacağını biliyorlar. Birazdan sahneye deri kıyafetleri ile yakışıklı ve yapılı vücutlu üç erkek dansçı çıkıyor. "Asıl şov şimdi başlıyor" diyor yanındaki erkeğe bir başkası. Alkol sınırı çoktan aşılmış. Gerginlikler uçup gitmiş. İçkinin insan zihnine verdiği rahatlama hissi herkesi günaha davet ediyor adeta. İşte Tom of Finland tam da böyle bir ortamda kullanılacak bir parfüm.

Etat Libre d’Orange’ın yöneticisi Etienne de Swardt şunları söylemiş bu eser hakkında:

“Los Angeles'daki Tom of Finland vakfında, oldukça erotik bir dünya keşfettim. Fakat oradaki erotizm sanatsaldı. Tom'un çizimleri gayet iyi, şık bir güzellikte ve asla kaba değil. Çizimlerine mutlu bir şehvet taşımayı başarmış. Onlar kaygısız, neşeli ve uçarı. Karakterler gayet eğlenceli. Tom of Finland parfümünü yaratırken düşüncem, klişeliğe karşı ilginç bir antitez oluşturmaktı. Onun için güvenilir bir parfüm uzmanı olan Antoine Lie'yi görevlendirdim. O da bu zıtlığı başarılı bir şeklide parfüme yansıttı.”

                                Espirili bir Tom of Finland enstalasyonu. Yaratıcılık dedikleri bu olsa gerek :))

Bakalım parfümün yaratıcısı Antoine Lie neler söylemiş Tom of Finland için:

" Her ne kadar heteroseksüel olsamda, eşcinsel tanıdıklarım var. Onların çoğu iyi kalpli insanlar. Gaylerin yetenekleri ve kültürleri beni büyülüyor. Sanki bu parfüm onlara olan borcum. Eşcinsel sosyal yaşamının bir çok düzgün, dürüst yanlarını gördüm ve öğrendim. Sınırsız bir seksüellikle birlikte tamamen şehvetli duyguların saf bir karışımı oldu Tom of Finland parfümü.”

Kalıcılık olarak bir EDP’den daha iyisini beklerdim. Çok iyi bir performans sergileyemedi tenimde. Farkedilirliği ise en önemli eksiklerinden birisi. Evet belki buram buram etrafa yayılan bir parfüm olmayabilirdi ama bu kadar da çekingen olmasını yadırgadığımı söylemeliyim. Başlangıcındaki yarım saat dışında fark edilirliği çok zayıf. Sanki bir Eau de Parfum değilde Eau de Cologne. Neden böyle bir şey yapılmış çok anlayamadım. Belki de konsept olarak böyle düşünülmüştür. Sonbahar-kış mevsiminde kullanmak mantıklı olacaktır.

Tom of Finland dikkatinizi çektiyse diğer Etat Libre d’Orange parfümlerinin şişelerine benzemiyor. Daha farklı bir tasarımda. Markanın parfümleri genellikle unisex olarak pazarlanırken, Tom of Finland erkek parfümü olarak sunulmuş. İyiki de öyle yapılmış. Çünkü bir kadında bu parfümü düşünemiyorum.

Artıları:

+ Başlangıcı ilginç ve güzel sayılır.

+ Bu garip konsepti almasanız bile denemeniz gerek.

Eksileri:

- Orta notalarındaki o tuhaf fetişistik deri kullanımı pek hoşuma gitti denemez.

- Günlük kullanıma uymayacak alışılmışın dışında kokusuyla denemeden alınmaması gereken parfümlerden.

- Farkedilirliği çok zayıf.

- Fiyatı yüksek ve her yerde bulmak zor.

Koku Güzelliği:10/6   Kalıcılık:10/6   Farkedilirlik:10/4

Etat Libre d’Orange – Fat Electrician (2009)

Etat Libre d’Orange – Fat Electrician (2009) Markanın unisex olarak piyasa sürülen parfümü.

Bugün çok ilginç ve farklı bir parfüm evinden bahsetmek istiyorum sizlere. Etat Libre d'Orange Fransa merkezli bir niche parfüm evi. Genel olarak sıradışı parfümler yaratmaya çalışan bir tarzları var. Ayrıca espirili ve zıpır pazarlama taktikleri de kullanıyorlar. Her parfümün kendisine ait bir amblemi var. Ve mottolarını şöyle belirlemişler:" Parfüm öldü, çok yaşa parfüm!".

Şimdi bu cümle bir çok kişiye anlamsız gelebilir. Fakat bu mottonun sanat tarihine espirili bir gönderme olduğunu şaşırarak farkettim. Bir sanat tarihçisi olarak bu konunun biraz daha derinine inmek zorunda hissediyorum kendimi. Ancak o zaman Etat Libre d'Orange parfüm evinin ne demek istediğini net olarak anlayabiliriz.

1914 yılında başlayan ve hepimizin 1. Dünya Savaşı olarak bildiği olay, aslında basit bir tarihi olgu değil. Zamanla zenginleşen ve yeni pazarlar arayan çoğunluğu Avrupa devletleri kaçınılmaz olarak bu paylaşım savaşına bütün güçleriyle girdiler. Sadece Avrupa ülkelerini değil, bu ülkelerin sömürgelerindeki savaşları da düşünürsek, dünyanın gördüğü en kapsamlı savaşlardan birisi olduğuna şüphe yok. 1914'den 1918'e kadar süren bu küresel savaş, gerek Avrupa gerekse dünya halklarının vicdanlarında çok derin yaralar açmış olması sanırım gayet doğal. Resmi rakamlara göre 8.5 milyon civarı ölü, 21 milyon civarı yaralı ve 7 milyon civarı esir bu korkunç savaşın kurbanları olarak öne çıktı. Neredeyse yerle bir olmuş Avrupa kıtasını ise sanırım söylememe gerek yok.

1916 yılında, savaşın en yoğun zamanlarında bir grup sanatçı ve entellektüel tam da yapmaları gerekeni yaptılar. Sanat tarihine "Dada" hareketi olarak geçen bu fikirsel isyan Zürih kentinde ortaya çıktı. Macar asıllı şair Tristan Tzara öncülüğündeki aydınlar, I. Dünya Savaşı'nın katliamlarına ve acılarına duyulan nefretten doğan "Dada" hareketini başlattılar. 1918 yılında ise ünlü "Dadaizmin Manifestosunu" yayınladılar. Şok etkisi yaratan taktiklerle ve alay ederek, teknolojik ilerlemeye körü körüne bağlanmanın yüzeyselliğini, Avrupa toplumunun yozlaşmasını, savaş, toplum, gelenek, din ve sanat gibi tüm yerleşik değerleri protesto etmekteydi. Madem Dada hareketinden bahsediyoruz o zaman bu etkileyici manifestodan kısa bir bölümü yayınlamak istiyorum:

"Sarkıtlar: onları her yerde aramalı, acının büyüttüğü kreşlerde, meleklerin tavşanları kadar beyaz gözlerde. Böyle doğdu DADA, bir bağımsızlık, topluluğa güvensizlik gereksiniminden. Bize bağlı olanlar özgürlüklerini korur. Hiçbir kuram tanımayız biz. Kübist ve fütürist akademilerden, o biçimsel düşünce laboratuarlarından bıktık. Para kazanmak ve kibar burjuvalara dalkavukluk etmek için mi yapılır sanat? Kafiyelerde para şıngırtısı duyuluyor, tonlamalar göbek kavisi boyunca kayıyor aşağı. Bütün sanatçı grupları, başka başka kuyrukluyıldızlara binerek sonunda bu bankaya vardı. Yastıklara gömülme, yeme içme olasılıklarına kapı açık.

Burada verimli topraklara demir atıyoruz. Burada haykırmaya hakkımız var çünkü biz ürpermeleri ve uyanışı yaşadık.

Enerjiden sarhoş olmuş hayaletleriz, umursamaz tene saplıyoruz üçdişli yabayı. Başdöndürücü yeşilliklerin tropik bolluğunda lanet selleriyiz biz, zamk ve yağmur bizim terimiz, kanıyoruz ve susuzluğu yakıyoruz, bizim kanımız güç demek."

                                                             Dadaist manifestonun afişi.

Yani Dada o ortamın çaresizliği içindeki aydınların bir çığlığıydı. Onu diğer akımlardan ayıran temel özelliği “yıkıcı” olmasıydı. Sanata, daha doğrusu alışıla gelmiş kural ve disiplinlere karşı tepki olan Dadaizm, Birinci Dünya savaşının yarattığı moral ve sosyal çöküntülerin bir sonucu olarak düşünülebilir. Sanat ve estetik duygusu olmayan Dadaistlerin mantıksız konu seçtikleri; kâğıt, tahta ve benzeri malzemelerden garip tekniklerle resim yaptıkları görülür. Çocuksu heyecanlarla, her türlü akılcılığa, Avrupa uygarlığına ve savaşa karşı bir protesto hareketidir.

                                  Dadaist akımın en ünlü ismi olan Marcel Duchamp'ın pisuvar heykeli.

Dadaizm akımının yaratıcılarının bu ismi koymakta sözlükten yararlanmaları ise ayrı bir ilginçlik. Önlerindeki ansiklopediden rastgele bir sayfa açan ve fransızcada "tahta at" anlamına gelen "Dada" kelimesiyle karşılaşan sanatçılar bu akıma Dadaizm, Dadacılık adını vermişler. Dadaizm ise kendisine "Sanat öldü, çok yaşa sanat!" diye bir motto belirlemişti.

Bu cümlenin yukarıdaki Etat Libre d'Orange'ın mottosuna ne kadar benzediği tabiki gözünüzden kaçmamıştır. ELDO markasının "Parfüm öldü, çok yaşa parfüm" diyerek, Dadacıların ünlü sözüne gönderme yaptıkları çok açık. Yani bu marka parfüm dünyasında putları yıkan, yerleşik düzene meydan okuyan hatta birazda anarşist sayılabilecek bir söylemi kabul etmiş diyebiliriz. ELDO’nun ilgimi çekmesinin nedeni işte tam bu düşünce şekli. Fakat parfümlere bu amaçla mı yaklaşıyorlar yoksa bir pazarlama taktiği mi bunun kararını parfüm severler vereceklerdir diye düşünüyorum.

Bu uzun girişten sonra artık geçelim parfümümüze. Fat Electrician odunsu oryantal olarak sınıflandırılmış. İlk sıkıldığında tam bir vanilya kokusu karşılıyor sizi. Biraz Le Male tarzında. Pudramsı ve çok güzel. Başlangıcını oldukça beğendim. Bir süre sonra vanilya geri çekilirken ortaya metalik, yapay bir tütsü benzeri koku ortaya çıkıyor. Açıklanan notalarına baktığımda tütsü görünmüyor. Sanırım bu hissi myrrh isimli reçinemsi element veriyor. Hatta ilk denediğimde biraz Gucci Pour Homme’daki o tütsü kokusuna bile benzettim. Burada daha kabe samanına yakın bir odunsu koku diyebilirim.

                    







    Soldaki Fat Electrician'ın espirili karikatürü sanırım sağdaki arkadaştan esinlenmiş :))


Hınzır ve eğlenceli bir konsepte sahip Fat Electrician. Fakat ne yazık ki çok basit yapıda bir kokusu var. Üst
notalarında vanilya ile süslenmiş reçinemsi, parlak, sentetik bir tütsü-kabe samanı kombinasyonu. Hatta bu tütsümsü koku yer yer turunçgil esintileri bile hissettiriyor. Ama ferah bir şekilde değil. Muhtemelen kullanılan ISO E Super sentetiği bu hissi veriyor. İsmindeki "elektrikçi" göndermesini anlamaya çalıştım bir süre. Eğer "elektrik nasıl kokar" diye kafa yormak gerekirse, bu parfümde yaratılan o metalik ve sentetik his belki sorumuzun cevabı olabilir. Eğer elektrik bir kokuya sahip olsaydı, Fat Electrician gibi kokardı demek istemiş olabilirler.  

Bu parfüm çok hoşuma gitti diyemem. Bir kere orta notalarından itibaren çok statik ve sıkıcı hale geliyor. Ayrıca hissedilir derecedeki yapaylık beni rahatsız etti. Evet ELDO markası genel olarak ultra-modern parfümler tasarlıyor. Yada öyle olmaya çalışıyorlar. Ama bunu yaparlarken çok daha ilginç ve yaratıcı parfümler bekliyorum onlardan. Fat Electrician ise bu beklentilerimi karşılamaktan uzak. Büyük boy şişesini denemeden almamak lazım. Pişman olabilirsiniz. Parfümün yaratıcısı Antoine Maisondieu eserini “Benzersiz ve sürpriz yapan bir kabe samanı (vetiver) kokusu” olarak tarif etmiş. Kendi sitelerinde ise “Yarı-modern bir kabe samanı kokusu” olarak değerlendirilmiş. Buradan "Şişman Elektrikçi" arkadaşlara da seslenmek istiyorum. Bu parfüm pek size göre olmayabilir :))

Fat Electrician EDP olmasının avantajını kalıcılık konusunda gösteriyor. 11-12 saat teninizde rahatlıkla hissediliyor kokusu. Farkedilirliği de fena değil diyebilirim. Unisex olarak piyasaya sunulmasına rağmen bence erkek kullanımına daha yakın. Sonbahar-kış mevsimine daha çok uyacaktır.

Artıları:

+ Başlangıcındaki vanilya kullanımı çok güzel.

+ Kalıcılığı fena değil.

Eksileri:

- Orta notalarından itibaren ortaya çıkan kokuyu pek sevmedim.

- Oldukça yapaylık barındıran kokusu hoşuma gitmedi. Sanki biraz zorlama olmuş.

- Fiyatı yüksek ve heryerde bulmak zor.

Koku Güzelliği:10/6   Kalıcılık:10/7  Farkedilirlik:10/6