Etat Libre d’Orange – Archives 69 (2011)

Etat Libre d’Orange – Archives 69 (2011)

"Mandalina, kırmızı meyveler CO2, orkide & Prune JE, tütsü, kafur, kırmızı biber, benzoin, paçuli ve misk." Sizce bu birbiriyle alakası olmayan notalardan anlamlı ve güzel kokan bir parfüm çıkar mı?

Kırmızı meyveler CO2'nin ve Prune JE'nin ne olduğu konusunda fikrim yok. Bu terimlerin gizemli bir Da Vinci şifresi olduğunu da sanmıyorum. Kendisinden beklendiği gibi farklı ve radikal bir koku tasarımının işaretleri mi acaba bu notalar. Yoksa yine şişirilmiş pazarlama cümleleri mi?

Sıradışı konseptler, popüler kültüre güçlü göndermeler, cinsellikle mizahın kesiştiği isimler, absürt hikayeler. Eğer bir niş parfüm evi, bunları size vaat etse tepkiniz nasıl olurdu bilemiyorum. Fakat Etat Libre d'Orange'ın yapmak istediği şeyi yavaş yavaş anlamaya başladığımı sanıyorum. Üstelik kullandığım sekizinci parfümünden sonra!

Archives 69 ismine ilk bakışta cinsellik çağrışımı yaptığı düşünülebilir. Belki de benim içim fazlasıyla fesat. 69 ifadesinin bir seks pozisyonu olduğunu ve porno sektöründe sıklıkla kullanıldığını bilmek için çok kültürlü olmamıza gerek yok. Orijinal numunesinin içindeki küçük bilgilendirme broşürünün arka yüzünde büyük harflerle "Masumiyetin Sonu" ibaresinin olması rastlantı olmasa gerek. Yine aynı broşürdeki "Bu parfüm şehvetsel kurtuluşun kokusudur" yazması manidar.

Etat Libre d'Orange'den beklendiği üzere seks çağrışımı yapan Archives 69 ismi, markanın iddiasına göre tamamen bizim abartmamız. Paris merkezli markanın buradaki ana mağazasının adresinden geliyormuş ismi. 69 Rue des Archives adresinde bulanan Etat Libre d'Orange merkez butiği, parfüme ismini verdiyse de benim gibi kuşkucuların merakını tam anlamıyla bastırabilmiş değiller.

Archives 69, epeydir çekmecede duran parfümlerdendi. Neden onu uzun zamandır karanlık çekmecemde unuttuğumu bilemiyorum. Belki de bundan önce denediğim diğer Etat Libre d'Orange parfümlerinin biraz hevesimi kırmasıydı sebep. Putain des Palaces dışındaki kokularla bir türlü yakın arkadaş olamamıştık. Bakalım Archives 69 ile nasıl bir ten uyumu sağlayabileceğim.

Parfümün açılışında garip bir kokuyla karşılıyorum. Üst notaların bende uyandırdığı izlenim Vicks kokusu. Eskiden babam evde sık sık Vicks kullanırdı. O günlere gitmemi sağladı başlangıcı. Mentol diyesim var. Belki alkol. Kimisi kafur demiş, kimisi de biber. Pek bir şeye benzetemedim üst notaları. Zaten kokuyu da sevemedim. Tuhaf açılış bana göre değil. Orta kısımda biraz daha tanımlanabilir kimlik kazanıyor. Tatlımsı meyveler hissediyorum. Muhtemelen erik ya da yaban mersini. Tabii büyük oranda mandalinayı unutmamak lazım. Meyveler dedim ama ferah meyveler ve turunçgiller akla gelmesin. Olgun ve biraz karanlık mandalina Tauer'in turunçgil kullanımını hatırlatıyor. Meyvelere ilerleyen saatlerde tatlımsı metalik baharatlar ekleniyor. Biber burada başrolde. Orta kısım başlangıcına göre daha kabul edilebilir. Son kısımda misk öne çıkıyor. Belki biraz tütsü. Tatlılık sonlarda da mevcut. Orta bölüme yakın ilerliyor kapanışta kokusu.

Archives 69, diğer Etat Libre d'Orange parfümlerinde karşılaştığım tuhaf yapaylığı bünyesinde barındırıyor. Bazı yorumcuların medikal-eczane benzetmesi doğru olabilir. Ben plastiğimsi bir derinin verdiği türden yapaylık hissediyorum daha çok. Hatta tatlı balkabağı bile diyesim var. Archives 69, Tilda Swinton: Like This gibi balkabağı tatlısı hissini verdi bana. Parfümün üzerinde bir hayalet gibi dolaşıyor adeta.

Bu arkadaşı sınıflandırmak kolay değil. Odunsu bir parfüm değil. Vanilya, kahve, karamelli bir hali de yok. Sanırım onun için meyveli-baharatlı denebilir. Öne çıkan aktörler yaban mersini, erik, biber olarak göze çarpıyor. Fakat bu notaları çok berrak şekilde algılayamıyorsunuz. Sanki kokusu bilerek karmaşık hale getirilmiş hiç kimsenin anlayamaması için. Biraz kakafonik ama lezzetli. Muhtemelen fena halde ten seçen bir parfüm. Doğru tenle buluştuğunda çok güzel olacağına eminim.

Archives 69'un sanatsal bir koku karakteri olduğu söylenebilir. Günlük kullanımda, sokakta dolaşırken yada ofis kullanımına uyacağını sanmıyorum. "Mod ve an" kokusu bence. Mistik ve transandantal değil. Çözmesi zor, kullanımı zor, sevmesi zor ve alışması zor bir kokuya benziyor. Onun için yeterince emek harcayacak şanslı kişileri arıyor olabilir.

Zaman zaman kadınsı, pudralı, rujumsu, sabunsu hale geliyor. Başka zaman ise uniseks kullanıma uygun meyveli, baharatlı, cazibeli bir yapıya bürünüyor. Kimi zamanlardaysa rahatsız edici, bıktırıcı, yapay, plastiğimsi, iç gıcıklayıcı, ukala ve şımarık oluveriyor.

Archives 69'u sevdim mi sorusunu bana soruyor musunuz bilmiyorum ama yine de cevap vereyim. Bir Etat Libre d'Orange parfümünü sevmek-nefret etmek yada kaliteli bulup-bulmamak bağlamında düşünürsek hata yapabiliriz. Çünkü onların tarzları bu. Garip, benzersiz ve uçuk. Archives 69'un bu ifadeleri karşıladığı söylenebilir. Bu parfümün kolay kolay benzerine rastlayacağınızı sanmıyorum. Bu anlamda "size özel" tarafını göreceksiniz. Kokusunu genel anlamda çok sevdiğimi söyleyemem. Başlangıcı çok itici. Orta kısımdan itibaren plastiğimsi yapaylık hissedilse de fena bir parfüm değil. Fakat büyük boy şişesini almak konusunda ısrarcı olacağımı sanmıyorum. Yine de onu kullandığım için pişman değilim. Koku hafızama farklı bir hatıra daha kazınmış oldu.

Denemeden alınması halinde pişman olma olasılığı yüksek. Uniseks olarak geçse de kadın kullanımına yakın gibi. Sonbahar-kış mevsimi için daha uygun olacaktır. Parfümün tasarımını, sektörün tanınan isimlerinden Christine Nagel yapmış. Eau de Parfum (EDP) konsantrasyonuna sahip.

Koku Güzelliği:10/6.5

Rochas – Eau de Rochas Homme (1993)

Rochas – Eau de Rochas Homme (1993)

Tahmin edebiliyorum parfüm bağımlısı dostlar. Rochas kelimesini duyduğunuzda, 1999 çıkışlı, sivri şişeli, karamelli kokusuyla en çok satanlar listelerinde yer alan Rochas Men aklınıza geliyor. Hiç üzülmeyin çünkü tamamen haklısınız. Bu lezzetli gourmand öylesine başarılı oldu ki, adeta markayla özdeşleşti. Onun popülerliği, Rochas'ın diğer önemli parfüm klasiklerini bir parça geri plana attı bile diyebiliriz.

1925 yılına kadar uzanan tarihini düşünürsek, Rochas'ın 40 civarında parfüme imza atması fazla olmasa gerek. Gerçi markanın kurucusu Marcel Rochas, ilk parfümünü 1936 yılında Audace ismiyle piyasaya sürmüştü. Bu anlamda aslında Rochas'ın moda dünyasında olduğu kadar parfümler konusunda da önemli bir tarihe sahip olduğu söylenebilir.

Geçtiğimiz haftalarda bahsettiğim Edmond Roudnitska'nın Rochas'a armağan ettiği iki değerli klasik Femme Rochas ve Moustache'den ibaret değil önemli parfümleri. Tocade, Monsieur Rochas, Madame Rochas, Macassar, Globe gibi döneminin başarılı parfümleri unutulmamalı. Ve tabii ki Eau de Rochas.

1970 yılında Rochas markası, Eau de Rochas ismiyle piyasaya sürdüğü kadın parfümüyle önemli bir başarı yakalamıştı. Bugün hala sevilen kadın parfüm klasiklerinden olan Eau de Rochas'ı Nicolas Mamounas tasarlamıştı. Eau de Rochas'ın bu başarısının ardından yirmi üç yıl sonra aynı isimli erkek parfümü piyasaya sürüldü. Eau de Rochas ismine sadece "Homme" eklenmişti. Kokusu da aynı düzlemdeydi: Turunçgil.

Görüntü itibariyle 1970 yılı orijinal formül Eau de Rochas'ın başarısını yakalayamamış görünüyor erkek versiyonu Eau de Rochas Homme. Tabii bu durumu çok yadırgamamak gerekir. Önemli bir parfümün, sonradan yapılmış erkek ya da kadın versiyonları her zaman büyük ses getirmeyebilir. O sözcüklerle anlatılamayan büyü çoğu zaman yakalanamaz. Zaten o "şeyi" yakalayan parfümlerin önünde de kimse duramaz.

1993 çıkışlı Eau de Rochas Homme, ismindeki "eau" teriminden anlaşılacağı üzere ferah ve hafif kokusu olduğu izlenimi veriyor. Kullanım sürecinde çok da yanlış olmadığını farkettim bu düşüncemin. Parfümü ilk sıktığınızda sizi buruk limon karşılıyor. Çok canlı ya da parlak değil limon. Eski tarz kolonyamsı aromatik limona otlar eşlik ediyor. Başlangıcı çok sevdiğim tarzda limon kullanımına sahip olmasa da beğendiğimi söyleyebilirim. Gayet doğal ve ferah. Orta kısma geçildiğinde kokusu turunçgil eksenine doğru kayıyor. Belki bergamot, mandalina, misket limonu ve mine çiçeği. Bu andan itibaren biraz sabunsu-çiçeksi yanını ortaya çıkarıyor. Başlangıcı kadar ilgi çekici değil orta notalar. Son kısımda orta notaların düzleminde devam ediyor. Farklı olarak sedir ağacı ve az da olsa plastiğimsi yapaylık hissediyorum. Son bölüm parfümün en başarısız tarafı bence.

Eau de Rochas Homme'u büyük beklenti ile kullanmaya başlamıştım. Eskinin erkeksi aromatik şiprelerine benzeyeceğini düşünmüştüm. Onda Eau Sauvage karakteri göreceğimi sanmıştım. İlk saniyelerde umudum vardı. Fakat orta notalardan itibaren sıradan bir turunçgil kokusuyla karşılaştım. Bu anlamda aradığım ruhu bulamadım.

Başlangıcında gayet güzel limon ile açılışı yapıyor. Aromatik otların eşlik ettiği limon çok doğal ve sevilesi. Hatta açık ara parfümün en beğendiğim yeri oldu başlangıcı. Fakat sonrasında tuhaf bir burukluk halini alıyor. Muhtemelen sabunsu bergamot veya mine çiçeği bu efekti veriyor. Her nereden geliyorsa gelsin orta bölüm bana göre değil. Daha doğrusu bu tür turunçgil kullanımından hiç tat alamıyorum. Başlangıçtaki kalite hissiyatı da azalıyor. Son kısımda ise küçük çaplı hayal kırıklığı beni bekliyor. Yapaylık sınırındaki odunsular gayet sıradan. Buradaki turunçgiller de bir garip. Ne bileyim beğenmedim ya mutlaka bahane bulmam gerekiyor diye düşünüyorum belki de.

Başlangıcı dışında durağan, cansız, heyecansız, iddiasız, konfora ve temiz kokmaya önem vermiş bir parfüm gibi duruyor. Evet onu tanımlamak için doğru kelime sanırım "temiz". Gayet efendi, sürpriz yapmayan, tek düze, derinliği olmayan basit bir turunçgil kolonyası ile karşı karşıyayız dersem abartmış olmam. Kendine özgü, yenilikçi, karakteristik yapıya sahip değil.

Sakin hali, muhtemelen kalıcılık ve farkedilirliğine de yansımış. Bir çok yorumcunun şikayet ettiği kadar var. Kalıcılığı ten üzerinde 2-3 saat civarında. Bu komik kalıcılık serüveninden sonra farkedilirliğe dikkat kesiliyorum. Ama ne çaba. Başlangıcı dışında çok çekingen ve kendi kabuğunda. Neredeyse hissedilmiyor bir süre sonra. Hani tamam bir parfümün hafif olması düşünülebilir. Fakat bu kadar da olmasın be Rochas. Eğer bir parfümde performans arıyorsanız, Eau de Rochas Homme'u şimdiden listenizden çıkarabilirsiniz.

Parfüm eleştirmeni Luca Turin, kitabında Eau de Rochas Homme'ı odunsu turunçgil olarak sınıflandırmış. Beş üzerinden dört puan vererek oldukça beğenmiş. Yine bay Turin'den şaşırtıcı bir not benim için. Gel senin sisteminde en fazla üç puan verelim şu parfüme bay Turin. Fazlası cidden kurtarmaz.

Parfümün tasarımcısı olarak kimi kaynaklarda Nicolas Mamounas kimi kaynaklardaysa Gilles Romey ismi görülüyor. Anladığım kadarıyla parfüm 1993 yılında Eau de Rochas Pour Homme ismiyle çıkmış. İlerleyen yıllarda "Pour" kelimesi isimden çıkarılmış ve sadece "Homme" kalmış. Muhtelemen de reformülasyon geçirmiş. Benim denediğim yeni sürümü Eau de Rochas Homme olanıydı. Eski sürümünü yani isminde "Pour" geçen şişesini bulursanız çok daha güzel bir kokuyla karşılaşacağınızı düşünüyorum. Çünkü genel olarak eski versiyonu daha çok beğenilmiş. Şişesinin tasarımını ise Serge Mansau yapmış.

Erkek parfümü olarak piyasaya sürülse de kadınlar ferahlatıcı kolonya niyetine rahatlıkla kullanabilir. Kolonya dediğime bakmayın EDT konsantrasyonuna sahip. Tam bir sıcak yaz günü parfümü. Yirmi beş yaş ve üzerindeki arkadaşlara önerelim de sonra kavga çıkmasın.

Not: Bu parfümü bana ulaştıran www.decantshop.com sitesine teşekkür ederim.

Koku Güzelliği:10/5.5

Frederic Malle – French Lover (Bois d’Orage) (2007)

Frederic Malle – French Lover (Bois d’Orage) (2007) 

Cazibeli bir isim. Minimal sayılabilecek şişe tasarımı. Yüksek kaliteli kokular. Aristokrat-ukala izlenimi veren bir parfüm editörü. Frederic Malle’in uzun zamandır ilgimi çeken parfümü için ilk etapta zihnimde uyanan imgeler şimdilik bunlardan ibaret.

Malle koleksiyonundan genel olarak yüksek beklentileri olan fakat o kadar da kendime yakın bulamadığım parfümlerle karşılaşan bir dünya vatandaşıyım. Evet konseptler müthiş, çalışılan parfümörler en iyileri, markanın sektörde konumlandırılması başarılı. Yine de her nedense Malle parfümlerine karşı büyük bir sevgi oluşamadı içimde bir türlü. Saygı duyma anlamında muhakkak ki kusurumuz olmaz.

Özellikle ismiyle merakımı cezbeden bir parfümdü French Lover. Zaten bir parfümle karşılaşmamızda ilk iki unsur zihnimizde yer eder. Birincisi ismi ikincisi ise kutu-şişe tasarımı. French Lover bu anlamda insanın zihnine kazınıyor ismiyle ve uyandırdığı merak dalgasıyla. Her ne kadar parfümün ilk ismi French Lover olsa da tuhaf bir şekilde Amerikan pazarından tepkiler gelmiş bu isimle ilgili ve ikinci bir isim konulmuş. Bois d’Orage parfümün ikinci ismi olarak ortaya çıkmış. Yani pek karşılaşmadığımız şekilde parfümün iki ismi var. Ben ilk ismi olan French Lover’ı kullanacağım.

 

Editör Frederic Malle, 2007 yılında ünlü burun Pierre Bourdon’a French Lover’ı tasarlaması için emanet etmişti. Aslında French Lover, markanın 2000 yılı parfümü Angeliques Sous La Pluie’nin daha güçlü versiyonu olarak düşünülmüştü. İki parfümdeki melek otu notası bu etkiyi vermesi açısından ortak nokta olarak düşünülebilir. Fakat French Lover gördüğüm kadarıyla oldukça farklı bir parfüm olarak Angeliques Sous La Pluie’den ayrılıyor. Detaylara bu noktada ara verip parfümün bende oluşturduğu izlenime geçeyim.

Parfümün resmi tanıtımındaki “güçlü, tensel, rafine ve aromatik-baharatlı” tarafına vurgu yapılması gayet açıklayıcı. French Lover’ın merkezinde melek otu, sedir ağacı ve kabe samanı (vetiver) olduğu belirtilmiş. Üzerime ilk sıktığımda beni yeşil bir koku karşılıyor. Çam ağacı ve ardıç meyvesi hissiyatı veren yeşil karakter alışması zor ve yüksek kaliteli. Çok karşınıza çıkacak cinsten değil üst notalar. Peki ben beğendim mi? Sanırım evet. Orta kısımda yeşil tarafı geriye çekiliyor. Bu andan itibaren odunsu bir vetiver başrole geçiyor. Tatlılık barındırmayan köksü, topraksı, doğayı çağrıştıran bir koku var karşımda. Evet sedir ağacı orada. Belki biraz kuru baharatlar. Hafiften karanlık, gri ve donuk. Son kısma gelindiğinde dumansı tütsü var. Sedir ağacı tütsüye eşlik ediyor. Fakat tütsü daha baskın. Farklı bir tütsü kullanımına imza atıldığı söylenebilir.

French Lover’ı ilk kullandığımda odunsu bir vetiver kokusuna sahip olduğunu düşünmüştüm. Aslında çok da yanlış sayılmazdı. Fakat parfümü biraz daha kullandığımda göründüğünden daha derin anlamlar olduğunu hissettirdi bana.

French Lover’ın, erkeksi, kuru, ağaçsı, reçinemsi, topraksı, yarı-karanlık ve resmi bir tarzı var. Fazlasıyla Fransız, yüksek kaliteli, gizemli, anlaşılması zaman isteyen, kendisini ilk anda ortaya dökmeyen, belki de bilinçaltı mesajlar gönderen bir parfüm.

Eğer bir vetiver bitkisi bulsak ve kökünü topraktan çıkarsak muhtemelen French Lover gibi kokar. Yada bir çam ağacı ormanında dolaşırken, burnunuza gelen reçine, uzaklarda yakılmış bir ateşin kokusu ve tütsü ile birleşse French Lover’ı andırır.

French Lover günümüzün modern tatlımsı baharatlı piyasaya parfümlerden öylesine uzak ki. Bu kokuyu başkaları beğensin diye kullanacak olursanız hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz. Tamamen deneysel ve tematik bir parfüm. Bu anlamda Frederic Malle’in gerçekleştirmek istediği şeye benziyor belki de.

Zaman zaman karanlık bir ormanda dolaşırken buluyorum kendimi bazen de ferah sayılabilecek vetiverle flört ediyorum. Tenimden hiç olmayacak zamanda gelen tütsü ise aklımı karıştırıyor. Bu parfüm ne? Bu parfüm kim? Bu parfüm neden? Bu parfüm nasıl?

Bazı parfümler vardır kafanızı karıştırır. Ne düşüneceğinizi bilemezsiniz. Sevip sevmediğinizi anlayamazsınız. Onun hakkında bir karar veremezsiniz. Hep bir kuşku vardır içinizde. İşte French Lover’ın bana yaptığı buydu. Gerçi bu andan itibaren sevmek yada sevmemek anlamını yitiriyor. Beğendim mi? Evet. Çok beğendim mi? Hayır. Nefret mi ettim? Hayır. Tuhaf mı buldum? Evet. İşte French Lover hakkındaki karmaşık düşüncelerim böyle.

O, güçlü şekilde erkeksi çağrışımlar yapıyor. Zaten kendi sitelerinde de bu duruma vurgu yapılmış. Yirmi yaşındaki genç arkadaşlara onu öneremeyeceğim. Parfümlere yeni merak salmış kardeşlerimiz de şimdilik French Lover’dan uzak durmalı. Yoksa onun anlatmak istediklerini anlamakta zorlanacaklardır.

Kimi yorumcular onun ferah yanı olduğunu söylüyorlar. Bence o kadar da ferah bir parfüm değil. Verdiği hissiyat bakımından biraz Sycomore ve Encre Noir’i andırıyor. Serin sonbahar ve erken kış mevsiminde kullanmak daha iyi sonuçlar verecektir. Bu çok sıcak günlerde kullandığım French Lover yine de rahatsız edici değildi. Fakat yaz akşamlarında kullanmak daha iyi fikir.

Kalıcılığı çok iyi. Başlangıcı yoğun ve dolgun. Bu anlamda fazla kullanmamak gerekebilir.

Koku Güzelliği:10/8

Carolina Herrera – 212 Men (1999)

Carolina Herrera – 212 Men (1999)

Tam zamanı hatırlamasam da sanırım 7-8 yıl önceydi. Öğrencilik dönemimde bir arkadaşım kullanırdı 212 Men'i. Onun geldiğini uzaktan anlardık parfümünden. O mis gibi ve tertemiz çiçeklerden oluşan kompozisyon, hem canlı hem de mutluluk vericiydi. Aklımda bu duruma binaen hep iyi hatıralar kalmış 212 Men ile ilgili.

Carolina Herrera'nın dünya çapında büyük başarı sağlayan 212 serisinin amiral gemisi her zaman için erkek versiyonuydu. Kadın versiyonun, 212'nin erkeği kadar başarılı olmadığı söylenebilir. Peki neydi 212 Men'in bu kadar sevilmesini sağlayan?

İsmindeki anlam veremediğim 212 rakamının etkisi olacağını sanmıyorum. Silindir ve metalik renkli şişesinin payı var mı acaba 212 Men'in en çok satanlar listesinde olmasının? Pek sanmıyorum. Ne şişesi ne de ismi bence bir parfümü bu kadar başarılı kılamaz. Bunun arkasında muhakkak ki başka sebepler var.

Tabii başarıdan bahsederken ticari anlamı vurgulamak lazım daha çok. Bu parfümün Carolina Herrera markasına büyük fayda sağladığı sır değil. Hem maddi-manevi anlamda katkı sağladı hem de adeta markayla özdeşleşti 212 Men. Ülkemizde de çok sevilen bir parfüm olduğunu biliyorum. Son yıllarda onlarca yeni parfümün piyasaya sürüldüğünü düşünürsek, 212 Men'in eski göz kamaştırıcı dönemlerini geride bıraktığını söyleyebiliriz. Artık birçok yeni ve farklı seçenek var parfümseverlerin önünde.

Yine de 212 Men'in kemikleşmiş seven kitlesinin olduğunu düşünüyorum. Markanın kendi sitelerinde 212 Men, biraz da bu yöne vurgu yapmış: "Bu sadece bir başka aşk hikayesi değil. Bu parfüm, 212 erkeği gibi, erkeksi, sıradışı şekilde çekici ve aynı zamanda klasik. Onunla, şehir hayatının heyecan verici nabzını hissedin."

Parfümün ilhamını "New York'un uluslararası cazibesinden ve enerjisinden aldığı" iddia edilmiş. Fragrantica'da odunsu çiçeksi miskli olarak sınıflandırılmış. 212 Men'i üzerime sıktığımda karşıma yeşil çiçekler çıkıyor. Ekşimsi çiçekler, aromatik otlar, biraz bergamot ve lavanta. Kimi yorumcuların yeni kesilmiş çimen benzetmesi de doğru olabilir. Zaten açıklanan üst notalarında kesilmiş çimen var. Başlangıcı çok ferah olmasa da yeşil ve ortalama. İlerleyen dakikalarda yeşil aromanın devam ettiğine tanık oldum. Lavanta-menekşe benzeri yeşil çiçeklere orta bölümde ferah baharatlar ekleniyor. Zencefil en dikkat çeken ve baskın baharat. Zencefil, yeşil çiçeklerle harmanlanmış. Nispeten yumuşak ve keskin değil diyebilirim. Son kısımda koku karakteri değişiyor. Müthiş bir kremsi misk ve ferah çiçekler karşıma çıktı. Biraz da odunsu notalar mevcut. Alt notaları yumuşacık, kremsi ve çok güzel. Hatta parfümün en sevdiğim yeri oldu diyebilirim.

212 Men, ultra-hafif yaz akuatikleri gibi ferah değil. Başlangıcı ve orta kısmı evet ferahlık sınırında ama yeşil çiçekler ve baharatların marifetiyle daha ilkbahar-sonbahar kokusuna yakın. Son bölümse parfümün en ferah ve lezzetli yeri. Asıl karakteri son kısma saklanmış belli ki.

212 Men, çimensi yeşillik, bergamot, ferah baharatlar ve yumuşak misk ekseninde ilerliyor. Başlangıcı ile orta notalar yakın. Üst notaları biraz Green Irish Tweed'i anımsatıyor. İlerleyen dakikalarda benzerlik giderek azalıyor. Sonlara doğru kokusu değişiyor. Yine de geneli itibariyle tek düze ilerlediğini düşünüyorum. Çok kompleks yada katmanlı değil.

Günlük kullanıma uyabilecek, basit, canlı, ortalama bir parfüm. Sonları dışında çok farklı yada özel bir kokusu yok. Yine de herkesin sevebileceği güvenli seçeneklerden birisi olduğu açık. Bu parfümü kullanınca muhtemelen güzel iltifatlar alacaksınız.

212 Men, 1999 yılında piyasaya sürülmüştü. Geçen yılların ardından kapsamlı bir reformülasyon geçirdiğini sanıyorum. 7-8 yıl önce burnuma gelen ve etrafa yayılan aroma, bugünlerde kullandığımdakinden farklı. Eski versiyonu çok daha ferah, hafif, neşeli ve güçlüyken, yeni hali daha yeşil, çimensi, lavantamsı, zencefilli, sönük ve zayıf. Zaten bir çok yorumcu da bu durumdan şikayet etmiş. Parfümün ismine son yıllarda "NYC" ibaresinin eklenmesiyle artık ismi de değişti mi diyelim anlayamadım. Eski sarhoş edici ve müthiş kokusu kalmamış 212 Men'in. O kokunun kırıntıları son bölümden takip edilebilir.

Bu çok popüler arkadaşın zaman zaman sahte veya açık benzerlerini etrafta duyabilirsiniz. Hatta gerçek olanı da bir yerlerden burnunuza gelebilir. Tabii bu kadar popüler bir parfümü kullanmak, başkalarıyla pişti olmayı da beraberinde getirebilir. Eğer böyle durumları umursamıyorsanız sizin için sorun yok demektir.

Aklıma gelmişken bir hususa daha değineyim. Bilindiği gibi Carolina Herrera’nın 2006 yılında çıkardığı 212 Sexy Men isimli bir parfümü var. 212 Men’in başarısından sonra Sexy isimli flanker çıkarıldı. Çoğu kişinin ayılıp bayıldığı ama bende feci bağ ağrılarına sebep olan 212 Sexy Men ile kokuları neredeyse hiç benzemiyor 212 Men’in. İkisi tarz olarak ve koku karakteri olarak tamamen farklı yerdeler. Merak eden arkadaşlar için dipnot olarak belirteyim.

212 Men bu haliyle büyük boy şişesi alınıp kullanılacak parfüm değil bence. Zaman zaman yapaylık sınırında dolaşan kokusu kalite hissiyatı vermiyor. Fazlasıyla yeşil kokuyor. Performansı zayıf. Kalıcılığı ten üzerinde az ve fark edilirliği düşük. Yazık edilmiş bir parfüm gibi görünüyor 212 Men'in yeni hali.

Kokusunun tasarımını Alberto Morillas, Rosendo Mateu ve Ann Gottlieb üçlüsü yapmış. Luca Turin'in kitabında odunsu yeşil olarak sınıflandırılmış ve beş üzerinden iki puan verilerek pek beğenilmemiş. 212 Men, EDT konsantrasyonuna sahip.

Not: Bu parfümü bana ulaştıran www.decantshop.com sitesine teşekkür ederim.

Koku Güzelliği:10/6